W wieku 70 lat w Baden w Austrii zmarł Jacek Niedźwiedzki. Był reprezentantem Polski w Pucharze Davisa.

Urodzony w Sopocie 7 czerwca 1951 roku Jacek Niedźwiedzki był czołowym polskim tenisistą w latach 70. W czasie swojej kariery zawodniczej toczył równe boje z Wojciechem Fibakiem i Tadeuszem Nowickim.

W 1975 roku był w finale mistrzostw Polski rywalem Fibaka, gdy ten zdobył swój jedyny singlowy tytuł, wygrywając na kortach MKT w Łodzi 7:5, 6:1, 4:6, 6:4. W tym samym sezonie Niedźwiedzki wywalczył w parze z Tadeuszem Nowickim mistrzostwo Europy w deblu. W grze podwójnej występował ponadto m.in. z takimi tenisistami jak: Bjoern Borg, Raul Ramirez, Yannick Noah, Jose Higueras, Vijay i Anand Amritrajowie, Ivan Lendl, Wojciech Fibak. Mając 26 lat wyjechał z Polski do Austrii.

Po zakończeniu kariery pozostał w tenisie jako szkoleniowiec. Ma w zakresie sportu wyczynowego licencje trenerskie Niemieckiego Związku Tenisowego (DTB) i PZT. Zajmował się graczami różnych kategorii wiekowych, w tym zawodnikami z pierwszej dziesiątki WTA czy ATP (Sylvia Hanika, Johan Kriek). Trenował austriackie drużyny daviscupowe i fedcupowe oraz męską kadrę Bahrajnu.

Turnieje ATP (Grand Prix) i WCT – singiel: finał (1977 Zurych); debel: tytuł (1976 Barcelona z Wojciechem Fibakiem).

Puchar Davisa: 1971–1977; 9 spotkań, 6 zwycięstw / 9 porażek – singiel 4/5, debel 2/4.

Tytuły mistrza Polski (bez MMP): 10.

Narodowe MP – singiel: 2 razy finalista (1975 i 1976); debel: 4 razy zwycięzca (z Tadeuszem Nowickim 1971–1973 i 1976) oraz 2 razy finalista (z Nowickim 1974 i 1975); mikst: finalista (z Krystyną Pilżycówną 1968).

Halowe MP – singiel: 3 razy zwycięzca (1972, 1975 i 1976) oraz finalista (1969); debel: 3 razy zwycięzca (z Nowickim 1972, 1973 i 1976).

Międzynarodowe MP – debel: 2 razy zwycięzca (z Nowickim 1972 i 1973) oraz 2 razy finalista (z Nowickim 1974 i Wiesławem Gąsiorkiem 1975).

Źródło (tekst i zdjęcia): Historia Polskiego Tenisa; historiapolskiegotenisa.pl